احمدی، حسن [...و دیگران](1383). گزارش نهایی طرح تدوین شرح خدمات جامع و متدولوژی تعیین معیارها و شاخصهای بیابانزایی در ایران، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران.
اختصاصی، محمدرضا؛ و سپهر، عادل (1390). روشها و مدلهای ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی. یزد: انتشارات دانشگاه یزد، 286 ص.
امیدوار، کمال. و نکونام، زری (1390). کاربرد گلباد و گلغبار در تحلیل پدیدهی گردوخاک و تعیین رژیم فصلی بادهای همراه با این پدیده (مطالعهی موردی: شهر سبزوار)، پژوهشهای جغرافیای طبیعی، شماره 76، صص 104-85.
بیرودیان، نادر (1380). اصول مدیریت مناطق بیابانی. گرگان: انتشارات رشد، 205 ص.
حسینی، سیدمحمود؛ اختصاصی، محمدرضا؛ شهریاری، علیرضا؛ و شفیعی، حامد (1389). بررسی وضعیت بالفعل و بالقوه بیابانزایی با تأکید بر معیار فرسایش بادی به روش MICD (بررسی موردی: منطقه نیاتک سیستان)، نشریه مرتع و آبخیزداری، مجله منابع طبیعی ایران، دوره 63، شماره 2، صص: 181 – 165.
زهتابیان، غلامرضا؛ احمدی، حسن؛ اختصاصی، محمدرضا؛ و خسروی، حسن (1382). واسنجی مدل مدالوس به منظور ارائه یک مدل منطقهای برآورد شدت بیابان زایی در منطقه کاشان، نشریه دانشکده منابع طبیعی، جلد 60، شماره 2، صص: 727-744.
زهتابیان، غلامرضا؛ و رفیعی امام، عمار (1382). ESAs روشی جدید برای ارزیابی و تهیه نقشه حساسیت مناطق به بیابانزایی، بیابان، جلد 8، شماره 1، صص: 126-120.
شهریاری، علیرضا؛ حسینی، سیدمحمود؛ اختصاصی، محمدرضا؛ و فخیره، اکبر (1389). ارزیابی تخریب سرزمین در منطقه سیستان با تأکید بر فرسایش بادی، جغرافیا و توسعه، شماره 20، ص: 36-21.
طباطبائیزاده، منیرالسادات (1389). مقایسه پتانسیل شدت بیابانزایی به دو روش IMDPA و MICD با تأکید بر معیار فرسایش بادی (مطالعه موردی: دشت فخرآباد مهریز). پایاننامه کارشناسی ارشد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران.
فیضنیا، سادات؛ گویا، علینقی؛ احمدی، حسن؛ و آذرنیوند، حسین (1380). بررسی عوامل بیابانزایی دشت حسینآباد میش-مست قم، بیابان، جلد 6، شماره 2، صص: 14-2.
محمدقاسمی، سیلوانا (1385). بررسی معیارها و شاخصهای بیابانزایی با تکیه بر آب و خاک جهت ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی (مطالعه موردی: منطقه زابل). پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مهندسی بیابانزدایی. دانشکده منابع طبیعی. دانشگاه تهران.
مشهدی، ناصر (1386). مطالعه فرآیندهای فرسایش بادی بر اساس رخسارههای ژئومورفولوژی (منطقه برداشت و حمل- مطالعه موردی: خارتوران)، رساله برای دریافت درجه دکتری در رشته آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، 268 ص.
هاشمی، زهره؛ پهلوانروی، احمد؛ مقدمنیا، علیرضا؛ جوادی، محمدرضا؛ و میری، عباس (1390). ارزیابی وضعیت فعلی بیابانزایی منطقه زهک سیستان با تأکید بر معیار فرسایش آبی، پژوهشهای آبخیزداری، شماره 91، ص: 79-60.
Adger, W. N., Benjaminsen, T. A., Brown, K., & Svarstad, H. (2000). Advancing a political ecology of global environmental discourse. London: Centre of Social and Economic research on the global Environment, University of East Anglia.
Ahmadi, H., Abrisham, E., Zehtabian, G.R., and Amiraslani, F. (2006). The comparison of ICD and MICD models for assessment of desertification in a desertified pilot region, Iran, 14th International Soil Conservation Organization Conference. Water Management and Soil Conservation in Semi-Arid Environments. Marrakech, Morocco, May 14-19, 2006.
Chasek, P., Safriel, U., Shikongo, S., & Fuhrman, V.F. (2014). Operationalizing Zero Net Land Degradation: The next stage in international efforts to combat desertification? Journal of Arid Environments., 112 (A): 5-13.
Reynolds, J. F., Smith, D. M. S., Lambin, E. F., Turner, B. L., Mortimore, M., Batterbury, S. P. J., Downing, T.H., Dowlatabadi, H., Fernández, R.J., Herrick, J.E., Huber-Sannwald, E., Jiang, H., Leemans, R., Lynam, T., T. Maestre, F., Ayarza, M., Walker, B. (2007) Global desertification: Building a science for dryland development. Science, 316 (5826): 847–851.
United Nations, (2012) The Future We Want. Document A/CONF.216/L.1. (19 June). http://sustainabledevelopment.un.org/futurewewant.html (accessed 17.12.13.).
Wessels, K. J., van den Bergh, F.& Scholes, R. J. (2012) Limits to detectability of land degradation by trend analysis of vegetation index data. Remote Sensing of Environment, 125: 10–22.
Zhao, H. L. (2012) Desert Ecology. China Science Press, Beijing.
Zhao, H.L., Li, J., Liu, R., Zhou, R., Qu, H. & Pan, Ch., (2014) Effects of desertification on temporal and spatial distribution of soil macro-arthropods in Horqin sandy grassland, Inner Mongolia, Geoderma 223–225: 62–67.
Zhu, Z.D., Chen, G.T., 1994. Sandy Desertification in China. Science Press, Beijing.